Cześć Synu :),
Ciekaw jestem, co tam u Ciebie słychać? Co zwiedzasz i gdzie ostatnio byłeś? Strasznie tęsknię do Ciebie i rozmów z Tobą. Chciałbym już słuchać o Twoich nowych dokonaniach i 4-latkowych przeżyciach ;-). Ciekaw też jestem, czy nie zapomniałeś przedszkola? Pani Marty? Kapsla i innych swoich kolegów ;-)? Tęsknisz za przedszkolem?
Na Kao San Road w Bangkoku już ranek. Zza okna dobiega budząca się ulica. Przeciąga się już leniwie, aczkolwiek bardzo szybko. Jej poranne przebudzanie jawi się tu głównie lokalesami, którzy już szykują tajskie śniadania oraz backpackerami, którzy objuczeni plecakami, zmierzają w swoich kierunkach. Za chwilę i ja „objuczam” siebie. Zakładam 70l plecak na plecy, „podręczny” plecak na przód, torbę z aparatem przez siebie. Rękom pozostawiam skrzypce, miecz oraz bęben. Nie dużo, nie ciężko, może mniej poręcznie. W tym klimacie każdy dodatkowy kilogram bagażu powyżej moich 40stu może ważyć więcej, niż jego waga właściwa ;-). Tym razem nie jest to kilkugodzinny marsz przez las, ale chwilowe przejście do taksówki. Zrezygnowałem z autobusu za 15 zł na rzecz taksówki za złotych 30. Zależało mi na bezpieczeństwie bagażu. Wiezione pamiątki zyskują na wartości poprzez to, że od momentu ich nabycia, wszędzie wędrują razem ze mną. W przypadku skrzypiec i bębna nie jest bez znaczenia. Na lotnisko przyjeżdżam planowo, jeszcze dwie godziny przed przylotem samolotu z Helsinek, którym przyleci Agnieszka. Od tej pory będziemy podróżować już razem.
Przelot do Hanoi przebiegł bez przygód. Tajskie linie lotnicze nie rzuciły na kolana. Choć słyszałem od niektórych podróżujący tymi liniami wcześniej (może to było kilka lat wcześniej ;-)) o ponadprzeciętnych wartościach wynikających z podróżowania Thai Airlines, przyznaję, że nie zrobiły one na mnie żadnego ponadprzeciętnego wrażenia. W Hanoi na hali przylotów zgodnie z moją wcześniejszą prośbą, oczekuje nas taksówkarz. 40 minutowy przejazd do hotelu, wreszcie można odpocząć.